معرفی شاهکار های معماری.........

موزه مرسدس بنــز، اشتوتگارت- آلمان

توسط fort minor در 2 مهر 1387 - 15:27

ساختمان مثل یک تندیـــس مبتکرانه پیچیـــده و دورشما چرخیـــده است، در یک آن شما مردم و اشیاء را می‌بینید و در آن دیگر هیچ نمی‌بینید". بن وان برکل

موزه جدید مرسدس بنز که در مجاورت بزرگراه B14 در ورودی شهر اشتوتگارت قرار دارد، شامل فضای نمایشگاهی برای کلکسیون تاریخی مرسدس بنز (در بر گیرنده 160 ماشین) یک رستوران، بخش اداری و لابی می‌باشد. بازدیدکنندگان از موزه، از طبقات بالا تا پایین حرکت می‌کنند. در جریان حرکت در اتریوم، در یکی از سه آسانسور ملاقات کنندگان یک نمایش کلی از موزه را از طریق صفحات کامپیوتری مشاهده می‌کنند.آسانسورها مانند کپسولی هستند با یک شکاف بزرگ در سطح چشم ناظر که بازدید کنندگان تصاویری از تاریخ مرسدس بنز را که روی دیوارهای اتریوم نقاشی شده است را می‌بینند.

از نقطه شروع در بالا، طبقه هشتم، افراد می‌توانند از طریق یکی از دو رمپ مارپیچی پایین بیایند،اولین زنجیره اتصال دهنده غرفه‌های راهنما مربوط به تاریخ مرسدس بنز و دومین زنجیره مربوط به کلسیون ماشین و کامیون است که این دو مانند مارپیچ DNA درهم پیچیده شده‌اند و مستمراً همدیگر را قطع می‌کنند و این امکان را برای بازدید کننده به وجود می‌آورند که مسیر خودش را تغییر دهد. اتاق‌های کلکسیون (غرفه‌ها) که به صورت سن طراحی شده‌اند، نمایان هستند و با پنجره‌های طولی وسیعی احاطه شده‌اند.این غرفه‌ها به ترتیب زمانی چیده شده‌اند ولی این روند تاریخی انعطاف‌پذیر است و افراد آزاد هستند که از محدوده‌های تاریخی عبور کنند و به طور کاملاً فردی و بصری جهت‌یابی نمایند. سازماندهی موزه یک چارچوب منطقی را پیشنهاد می‌کنند ولی افراد می‌توانند همین روند را دنبال کنند و یا بوسیله یک تصویر جذاب از این روند تاریخی منحرف شوند.

استراکچر موزه مرسدس بنز براساس trefoil یا سه پره است، استراکچر (سه پره) در قانون ریاضی شامل سه دایره هم پوشاننده است که فصل اشتراک آنها یک اتریوم سه گوش را تشکیل می‌دهد.طبقات مدور حول اتریوم مرکزی چرخیده اند که به طور متناوب بصورت زوج و فرد تکرار می‌شوند.افراد ملاقات کننده خط لبه ساختمان را مانند یک ماشین زمان تعقیب می نمایند که این مسیر از یک دیوار شروع شده و سپس در سقف ادامه یافته و بعد تبدیل به فضا می‌شود.

برج کج پیزا

توسط fort minor در 2 مهر 1387 - 15:30

فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راه‌های پا بر جا نگه‌داشتن و استحکام برج را بررسی کنند.



گروه بین‌الملل: ساخت برج کج پیزا بدون هیچ تغییری در طرح اولیه آن دویست سال به طول انجامیده است.

برج کج پیزا، برج ناقوس‌دار کلیسای جامع ایتالیاست. ساخت این برج از آگوست 1173 شروع شد و (با دو وقفه طولانی‌مدت) بدون هیچ تغییری در طرح اولیه حدود 200 سال به طول انجامیده است.

در گذشته تصور می‌شد که کجی برج پیزا بخشی از طرح اولیه آن بوده است ولی امروزه می‌دانیم که این مساله صحت ندارد. ساخت این برج به صورت عمودی طراحی شده بود ولی در طول ساخت آن به تدریج کج شد (برخی معتقدند که اگر این برج کج نمی‌شد، بی‌شک یکی از فوق‌لعاده‌ترین برج‌های ناقوس‌دار دنیا می‌شد.)

این برج به دلیل کجی و زیبایی خاصی که دارد از سال 1173 تاکنون همیشه کانون توجه همگان بوده است. در طول ساخت این برج تلاش‌های زیادی انجام گرفت تا با بکارگیری مصالح ساختمانی خاص جلوی کج شدن آن گرفته شود. بعدها ستون‌ها و دیگر بخش‌های تخریب شده برج بیشتر از یک بار جایگزین شدند و امروزه زیرساخت‌های جدیدی برای کم کردن میزان کج شدن برج و افزایش طول عمر آن به کار گرفته می‌شود.

برج کج پیزا با 863/55 متر ارتفاع در 8 طبقه ساخته شده است. قطر بیرونی این بنا 484/15 متر و قطر داخلی 368/7 متر است. ضخامت دیوارهای پایه آن 08/4 متر است و وزن آن حدود 500/14 تن برآورد می‌شود.

جهت شیب این برج در فاصله سال‌های 1173 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمایل بوده است تا سال 1997، این برج 2/5 متر نسبت به سطح افق کج شده است. ناقوس این برج 5/3 تن وزن دارد. این برج در پشت کلیسای بزرگ شهر پیزا واقع شده است.ساخت این برج در سه مرحله انجام گرفته است.

ساخت اولین طبقه این برج ناقوس که سنگ‌های مرمر سفیدرنگ در آن به کار رفته است از نهم آگوست 1173 دوران پیروزی‌های نظامی و خوشبختی شروع شد اولین طبقه این برج از ستون‌هایی که به صورت دایره‌وار در کنار هم قرار گرفته بودند، تشکیل شده بود که در جهت مقابل تاق‌های بی‌روزنه خم شده بودند در مورد هویت معمار برج کج پیزا بحث‌های زیادی وجود دارد. سال‌ها تصور می‌شد که این بنا، کار «گوگلپلمو» و «بونانو پیزانو» بوده است. سنگ قبر بونانو پیزانو در سال 1820 در پای این برج کشف شد.


بعد از اینکه طبقه سوم این برج در سال 1178 ساخته شد به دلیل اینکه 3 متر در کارهای زیرساختی آن اشتباه شده بود، برج کج شد. البته طرح این برج از آغاز نقص داشت با درگیر شدن بیزانس در جنگ با جنوا، لوکا و فلورانس ادامه ساخت این برج به مدت 100 سال با تعلیق رو به رو شد. در سال 1198 چند ساعت به طور موقت روی این بنای ناتمام نصب شد.

در سال 1272 ساخت این بنا توسط معماری به نام «جیوانی‌دی‌سیمونه» از سر گرفته شد. 4 طبقه بدین ترتیب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شکست بیزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد. در سال 1372 آخرین طبقه آن که محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط توماسودی آندرا پیزانو ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت.

وی در تلفیق عناصر گوتیک به کار گرفته شده در جایگاه ناقوس با سبک رومانسک ( معماری اروپایی قرن‌های یازدهم و دوازدهم که به تقلید از معماری رومی دارای تاق‌های ضربی و دیوارهای ضخیم بود) برج موفق عمل کرد. در واقع در بالاترین نقطه این برج هفت ناقوس وجود دارد که هر کدام یکی از نوت‌های موسیقی را دارد و بزرگ‌ترین آنها در سال 1655 نصب شده است.

در سال 1838 معماری به نام «الساندرو دلا گرادسکا» گذرگاهی در اطراف این برج حفر کرد که این امر موجب افزایش کج شدن این برج شد.

«بنبتو موسولینی» دستور داد تا این برج را به حالت عمودی برگردانند به همین خاطر درپای آن بتون ریخته شد که این امر منجر به فرو رفتن برج در سطح زمین شد. در طول جنگ جهانی دوم ارتش آمریکا دستور تخریب تمامی برج‌های ایتالیا را داد که برج پیزا در دقیقه آخر از این خطر در امان ماند.



در 27 فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راه‌های پا بر جا نگه داشتن و استحکام برج را بررسی کنند. بعد از دو دهه کار و فعالیت روی این پروژه، برج در ژانویه 1990 به روی عموم بسته شد. در طول این مدت ناقوس‌های برج برای کم شدن از وزن‌شان از محل خودجا‌به‌جا شدند. ساختمان‌های اطراف برج برای رعایت نکات ایمنی تخلیه شدند. بعد از یک دهه بازسازی و تثبیت وضعیت آن برج در 15 دسامبر سال 2001 به روی عموم مردم باز شد.

روش‌های بسیاری برای پا بر جا نگه‌داشتن برج پیشنهاد شده که از آن جمله می‌توان به استفاده از وزنه‌های 800 تنی سربی درپای آن اشاره کرد. راه‌حل نهایی برای پیشگیری از کج شدن بیشتر برج انتقال 38 متر مکعب از سطح بر آمده زیر آن بود. طبق آخرین اطلاعات این برج تا 300 سال دیگر پا بر جا خواهد بود.


منبع:به نقل از پایگاه اطلاع رسانی و معماری

هی فلانی...

برج دبی:
پروژه دبی در پی تصمیم دولت امارات برای جذب بیشتر گردشگران وتبدیل در آمد دولت از نفت به سایر منابع،به مشاوران شرکت امار که مجری گسترش بخش مرکزی شهر دبی است ارجاع شد.این غول صنعت ساختمان با ارتفاعی حدود 2300 فوت (حدود 800 متر)و 162 طبقه در پایان عملیات اجرایی،بلند تر ازساختمان های برج تایپه(1671 فوت -101 طبقه، بلند ترین آسمان خراش جهان قبل از ساخت برج دبی)است.
عملیات اجرایی پروژه اواخر سال 2003 آغاز شد و به گفتهءمجریان تا نوامبر 2008 پایان خواهد یافت.
برج دبی بخشی از یک پروژهء2/4 میلیارد دلاری در زمینی به وسعت حدود 200 هکتار است که هزینه های بالغ بر 1/1 میلیارد دلار و زیر بنایی حدود 500 هزار متر مربع خواهد داشت.
مشخصات کلی:
برج دبی در ابتدا بر اساس 700 ارتفاع، توسط مشاوران آمریکایی طرح شد ولی با توجه به گفته ادرین اسمیت سر پرست تیم طراحی،این ارتفاع پاسخگوی ایده ها و پیش بینی های طرح نبود،لذا ارتفاع جدید(حدود 800 متر)در تجدید نظر بعدی مورد مطالعه قرار گرفت.
ایده معماری طرح بر گرفته شده از یک گل بنام منو کالیس است که در منطقه جنوب آسیا از جمله امارات و هند یافت می شود همچنین مشاور پروژه در طرح خود از معماری اسلامی نیز الگو برداری کرده است. اسکلت این بنا تا طبقه 156 از بتن مسلح و از آن طبقه تا بالاترین قسمت فولادی خواهد بود که وزنی در حدود 500 هزار تن آهن جهت اجرای آن استفاده می شود و شرکت امار مدعی است در زمان اجرای پروژه می توانند ارتفاع قسمت فلزی را جهت حفظ عنوان بلند ترین ساختمان جهان افزایش دهند.
نمای برج که سطحی معادل 14000 متر مربع را در بر می گیرد از آلو منیوم و شیشه های رفلکس نقره ای و پانل های فولادی در زیر آن تشکیل شده است.مشاور معماری این پروژه شرکت اسکیدمور،اوینگز و مریل است که پیشتاز در طرح و اجرای ساختمان های بلند مرتبه در جهان است و مشاوران مختلفی از سراسر جهان در امور مختلف سازه ای،معماری و...... به آن یاری می دهند.
کاربری این برج به صورت زیر است:
از طبقه اول تا 37 هتل،
از طبقه 38 تا 108 فضای مسکونی با بیش از 700 آپارتمان مجلل ولوکس،
طبقه 109 تا 162 فضای اداری.
عملیات اجرایی:
عملیات اجرایی پروژه برج دبی با حفاری در عمق 15 متری در داخل ماسه و آب شور آغاز شد.در ابتدای سال 2004 عملیات شمع کوبی بیش از 190 شمع اصطکاکی با قطر 5/1 متر و تا عمق حدود 50 متر، داخل زمین اجرا شد که هزینه ای بالغ بر 15 میلیون دلار در بر داشت.
به علت استفاده از پلیمر به جای بنتونیت به منظور افزایش مقاومت سطحی (اصطکاکی) سوراخ ها،عمق شمع کوبی از 55 متر به 5/49 تقلیل یافت که معادل 15 درصد صرفه جویی در هزینه ها را در بر داشت.
پس از تکمیل عملیات شمع کوبی،اجرای فونداسیون های رادیه با ارتفاع 7/3 متر توسط یک شرکت استرالیایی آغاز شد که معادل 18000 متر مکعب بتن مسلح در فونداسیون استفاده شد.به علت وجود مقدار زیاد سولفات ها و کلرید ها در خاک منطقه و با توجه به پیش بینی عمر 100 ساله برای سازه،کلیه آرماتور های شمع ها و فونداسیون ها با پوشش اپوکسی و حفاظت کاتدیک در برابر حمله سولفات ها ایمن شد.
عملیات اجرایی سازه اصلی در ژانویه 2005 و پس از ملحق شدن شرکت سامسونگ به عنوان سرمایه گذار و شریک مالی در پروژه،آغاز شد این بخش در حال حاضر نیز با حضور بیش از 3000 نیرو از 25 کشور دنیا در حال تداوم است.
منبع :مجله آباد بوم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: